ไอติม ตอนที่23

[มอคราม]

Vic talk
วันนี้พวกผมมาเที่ยวที่ระยองครับ ติมกับพีมเป็นคนคิดตอนนี้ผมกำลังนั่งมองดูดาวบนท้องฟ้าที่ส่งแสงระยิบระยับแทนที่จะมองรอบข้าง เพราะรอบข้างของผมทุกคนต่างมีคู่กันหมด ผมมาที่นี่เหมือนกับอยู่คนเดียว
ผมมองออกไปเห็นติมกับพีมกำลังยืนกอดกัน ผมแอบยิ้มกับความรักของสองคนนี้ผมรู้ว่าจุดเริ่มต้นคืออะไรแต่ผมยอมรับว่าทั้งสองคนรักกันแม้จะยังไม่เต็มร้อยเพราะพึ่งคบกันแต่ผมเชื่อว่าทั้งสองคนจะผ่านพ้นไปได้ด้วยดี พูดแล้วนึกขำ เพราะเมื่อตอนม.ต้น ผมแอบชอบติมมาตลอดแต่ตอนนี้ผมก็ต้องทำได้แค่อวยพร หากพูดถึงคนที่หลงรักติมไม่ใช่มีแค่ผมยังมีอีกคนก็คือพี่เปอร์…..
เสียงบีบแตรรถทำให้พวกเราหันไปมอง ผู้ชายร่างสูงคนหนึ่งเดินลงมาจากรถหรู
“ไอ้ไผ่! สัสมาช้าเชี่ยๆ” พี่แต๊ปตะโกนแล้วเดินไปหา
“โทษทีกว่าจะส่งรายงานผ่าน”
“มาช้าของจะหมดแล้วนะ” พี่พีพูด
“จริงเหรอไม่ได้ล่ะต้องกินหิวมาก”
พี่ไผ่เดินมาทางนี้ ผมมองสำรวจใบหน้าที่หล่อเหลาของคนมาใหม่ที่ความหล่อไม่ต่างจากพี่แต๊ปเลยแต่หล่อคนละแบบพี่แต๊ปหล่อแบบจ๊าบๆส่วนพี่ไผ่หล่อแบบนิ่มๆ
“โห นึกว่าไม่เหลืออะไรให้ล่ะ” พี่ไผ่พูด สายตามองมาทางผมพอดีเราสบตากับแว่บนึงก่อนที่ผมจะเป็นคนเบือนหน้าหนีแทน
“ว๊ายยยยย หนุ่มหล่อคนใหม่”
“ไผ่นี่แมรี่ ส่วนนั่นกล้ามแฟนแมรี่” พี่แต๊ปแนะนำ เพราะเริ่มเห็นรังสีทะมึนจากแฟนพูดน้อยของแม่รี่ที่เริ่มออกอาการหึงแล้ว
“อ๋อ ยินดีทีได้รู้จัก”
“ค่าๆเช่นกัน”
“แล้วคนที่นั่งอยู่นั่นล่ะ” เขาชี้มาทางผม
“อ๋อนี่วิคหรือวิคตอเรีย”
“วิคตอเรีย?”
ผมแอบเขิน ทำไมจู่ๆถึงมาอายชื่อที่ตัวเองตั้ง ทั้งๆที่ตั้งใจจะใช้ชื่อนี้แต่ทำไมเวลาคนๆนี้เรียกถึงมาเขิน
“พี่ไผ่มาด้วยเหรอครับ”
ติมเดินมาพร้อมกับพีม
“พอดีไอ้แต็ปมันชวนไว้น่ะ แต่พี่ต้องแก้รายงานก่อน”
“อ๋อ….”
พี่ไผ่ทำท่าจะชวนติมคุยแต่พอเห็นรังสีทะมึนจากคนที่ยืนคุมก็ขอถอยแล้วนั่งกิน
“วิคหยิบบาร์บีคิวให้พี่ได้ไหม” พี่ไผ่เอ่ย ผมรีบหยิบให้
พี่ไผ่ยิ้ม ผมแอบใจเต้นแรงอาจเป็นเพราะพี่ไผ่หล่อ ผมอยากทำตัวบ้าๆบอๆเหมือนเมื่อก่อนผมจะได้แสดงความรู้สึกที่ตัวอยากบอกออกไปง่ายๆแต่สุดท้ายผมก็กลายเป็นวิคคนเดิมขี้อายเหมือนเมื่อก่อน
“พี่ไผ่จะจีบวิคเหรอคะ”
คำพูดของแมรี่ทำให้ทุกคนผงะแต่พี่ไผ่กลับยิ้มก่อนจะ…
“ก็วิคน่ารัก พี่เห็นครั้งแรกก็ปิ๊งเลย”
คำพูดของพี่ไผ่ทำให้ผมตกใจยิ่งกว่ารวมถึงคนรอบข้างๆ ผมเอียงอาย….
“พี่ไผ่จะจีบวิคเหรอ แบบนี้ข้ามผมไปก่อนเถอะ” ติมพูด
“ขนาดนั้นเลยเหรอ ฮ่าๆๆ”
“ติมเรื่องคนอื่นอย่าแส่ดิวะ”
“ทำไมวะไอ้พีมถ้าพี่ไผ่จะจีบไอ้วิคจริง ต้องข้ามกูที่เป็นเพื่อนสนิทก่อน”
“นี่ไอ้ตัวแสบมึงรักกับไอ้พีมยังไม่เห็นหัวกูเลย”
“แล้วเฮียมีอะไรน่าเคารพฮึ”
“อ้าวๆมึง”
เสียงหัวเราะคิกคักดังขึ้น ผมแอบหัวเราะแต่สายตากลับประสานกับพี่ไผ่พอดี…
ปาร์ตี้จบลงหลังจากนั้นไม่นานตอนแรกพี่ไผ่ พี่แต๊ป และกล้ามจะก๊งกันต่อ แต่เพราะไม่อยากแฮงค์เลยเลิกดื่ม
“ไผ่นอนห้องเดียวกับวิคนะ” พี่พีเอ่ย
“ได้ไม่มีปัญหา”
“อย่าทำอะไรเพื่อนผมนะ”
“ทำเลยค่า แมรี่สนับสนุน”
“เดี๋ยวเหอะไอ้แมน”
“กรี๊ดดดด อีติม พี่กล้ามกลับห้องเราเถอะค่ะ แมรี่เบื่อพวกหวงเพื่อน” พูดจบแมรี่ก็เดินควงกล้ามไป
“งั้นแต๊ปเรากลับห้องกันเถอะ”
“อืม…”
“ติมส่วนเรา….”
“วิคมึงดูแลตัวเองให้ดีนะ …..พี่ไผ่เองห้ามทำอะไรไอ้วิคนะ….”พูดไม่ทันจบก็ถูกพีมลากออกไป ผมยิ้มเพราะรู้ว่าติมเป็นห่วงผม
ผมกับพี่ไผ่เดินเข้าไปในห้อง
“ถ้าพี่ไม่มาวิคก็นอนคนเดียวน่ะสิ”
“ครับ….ทุกคนมีคู่กันหมดแล้ว”
“งั้นพี่ก็คู่กับวิคสินะตอนนี้….”
ผมยืนนิ่ง ใจหนึ่งก็ดีใจ อีกใจหนึ่งก็รู้สึกไม่สบายใจ
“พี่วิคอย่าโปรยเสน่ห์มากนักสิครับแบบนี้ผมแย่นะ”
“แล้วแย่แบบไหนล่ะ”
พี่ไผ่เดินเข้ามาใกล้ผมยิ่งทำตัวไม่ถูก
“เอ่อก็….”
“วิค…”
“พี่ไผ่ผมบอกตามตรงนะ ผมชอบผู้ชายผมไม่ใช่เกย์แต่อาจเรียกว่ากระเทยก็ได้พี่อาจรังเกียจเพราะงั้นอย่าพูดแบบนี้กับผมเลยนะ”
พี่ไผ่นิ่งไปซักพัก “ทำไม”
“ทำไมคือ…”
“ทำไมพี่ต้องรังเกียจ ที่จริงตอนที่พี่เจอวิคครั้งแรกพี่ก็ปิ๊งเลย…..คงเป็นรักแรกพบละมั้ง ที่จริงพี่เป็นไบน่ะได้ชายและหญิง”
“พี่ไผ่….”
“มาคบกับพี่เถอะ เป็นครั้งแรกเลยนะที่พี่ตกหลุมรักใครแบบเห็นครั้งแรกแบบนี้”
พี่ไผ่จับมือผม “ยังไม่ต้องเป็นแฟนก็ได้ เรียนรู้กันไปได้ไหม ให้โอกาสพี่สักครั้ง”
ผมมองพี่ไผ่น้ำตาคลอ เป็นครั้งแรกที่มีคนมาบอกขอเป็นแฟน เพราะทุกครั้งผมจะเป็นฝ่ายแอบรักและไล่ตามเสมอ
ครั้งนี้ผมจะสมหวังอีกไหม
ผมจะไล่ตามอีกไหม
ผมจะเสียใจอีกไหม
แต่ผมก็หวังซักครั้งที่จะมีรักกับเขาซักที แม้จะต้องเสียใจอีกก็ตาม