ไอติม ตอนที่22

[มอคราม]

‘กูรักมึง’
คำที่ผมได้ยินแผ่วเบา ผมลืมตาช้าๆ แม้จะหลับมานานแต่คำพูดที่ออกมาจากพี่รหัสกลับไม่จางหายไป
“รักเหรอวะ”
“ติม”เสียงเรียกทำให้ผมค่อยๆลุก
“ลุกทำไมวะ”
“ก็นอนมาทั้งวันแล้วนี่ แค่กๆๆ”
ไอ้พีมช่วยผมพยุง แล้วเอามือแตะหน้าผากเพื่อวัดไข้
“ไข้มึงลดนิดๆ…..กูซื้อโจ๊กมาให้” ไอ้พีมพูดแล้วเทโจ๊กใส่จานที่ไปหยิบมา
“มึงกินโจ๊กไหม มาเดี๋ยวกูป้อนให้”
“ยังไม่หิวว่ะ”
“เหรอวะงั้นกูวางไว้ก่อน ว่าแต่เสื้อผ้ามึงใช่ตัวเดียวกันกับเมื่อเช้าเปล่าวะ” ผมก้มมองเสื้อผ้าตัวเองที่เป็นคนละชุดกัน
“เอ่อ พอดีกูเช็ดตัวนิดหน่อยนะ”
“อย่าหักโหมมากสิ มึงยังเจ็บอยู่”
“มึงเรียนเสร็จแล้วเหรอวะ แค่ก”
“พักแล้วน่ะ พักเสร็จกูก็มาหามึงเลย เป็นห่วง…”
ผมยิ้ม เมื่อสบตากับไอ้พีมก็ต้องหลุบตาต่ำแต่ก็ยังถูกเชยคางแล้วถูกจูบริมฝีปากอย่างแผ่วเบา
“อย่ายั่วกูมากนักสิเดี๋ยวจัดซะ”
“สัส! มึงทำแบบนี้จะหายทันไปทะเลหรือเปล่าวะ แค่กๆ”
“หายไม่ทันก็ไม่ต้องไป กูไปเพราอยากให้มึงมีความสุขถ้ามึงไปแล้วไม่มีความสุขกูไม่ไปหรอก”
“มึงนี่เลี่ยนจริงวะมิน่าสาวๆถึงหลง แต่ก็เขี่ยทิ้งอย่างเลือดเย็น”
“กูไม่ทิ้งมึงหรอกจำไว้กูรักมึง”
“กูก็รักมึง”
มันกอดผมแน่น “เอาไว้พวกเราเรียนจบไปแต่งงานที่ต่างประเทศกันไหม”
“เวอร์แล้วมึง”
“จริงๆ”
“พอเลยๆกูจะนอนแล้ววันนี้มีคนมากวนทั้งวัน”
“กวน?ใคร”
“อะ…เอ่อ ก็มึงไง”
“กูเหรอ แน่ใจ”
“เออ จะนอนแล้วส่วนโจ๊กเดี๋ยวลุกมากิน แล้วมึงกินข้าวยัง”
.ยัง…ติมสีหน้ามึงดูไม่ดีเลย เดี๋ยวตอนเย็นกูพาไปโรงพยาบาล”
“ไม่ต้องหรอก”
“แต่หน้ามึงซีดนะเว้ย เหมือนเลือดไม่พอ”
“อือ…ไม่เป็นไรกูขอนอนซักพักนะ”
ไอ้พีมลูบหัวผม ผมหลับตาลงเพราะเริ่มง่วงอีกแล้ว…

“ไข้ลดแล้วนี่”
“ก็วันนี้วันเที่ยวก็ต้องหายสิวะ” ตอนนี้พวกผมกำลังเก็บของเพื่อไปเที่ยวทะเล แขกรับเชิญมี ไอ้วิค ไอ้แมน ไอ้กล้าม เฮียแต๊ปและพี่พีครับ
“ไงไอ้ตัวแสบไม่สบายเป็นไรวะ”
ผมนิ่งก่อนจะปัดมือเฮียที่มันพยายามจะขยี้หัวผม
“สวัสดีค่าพี่แต๊ป หนูชื่อแมรี่ค่ะ”
“หวัดดีจ้ะแมรี่”
“พี่แต๊ปหล่อจังเลยนะคะ นิสัยก็นอบน้อมผิดกับติมลิบลับเลยค่า”
“ไอ้แมน”
"อีติม เรียกแบบนี้ต่อยกับกล้ามเลยดีกว่า จริงมั้ยจ้ะตัวเอง” ไอ้แมนหันไปพูดกับไอ้กล้าม ฉายาใบ้แดก คือมันไม่เห็นจะยอมพูดอะไรเลย พูดทีกลัวดอกพิกุลร่วงหรือไง
“สวัสดีครับพี่แต๊ป”
“ไม่เจอกันนานเลยนะวิค”
“ครับ แล้วนั่น….” ไอ้วิคชี้ไปทางพี่พี ไอ้เฮียแต๊ปยิ้มก่อนจะแนะนำตัว
“นี่แฟนพี่ชื่อพี”
.แฟน/แฟน!” ไอ้วิคและไอ้แมนพูดพร้อมกัน
“สวยจังค่ะ” แมรี่ชม พี่พียิ้มรับหน้าแดง
“แบบนี้ผมก็ไร้คู้คนเดียวสิครับ” ไอ้วิคพูดผมเดินไปตบบ่าของมัน
“เดี๋ยวกูเป็นคู่ให้มึงเอง”
ไอ้ติมน้อยๆหน่อยมึง ผัวอยู่นี่เมียจะคู่คนอื่นได้ไงวะ ไอ้พีมยักคิ้ว
“ไอ้เชี่ย! น่าไม่อาย”
ปึก!
ผมปล่อยมันฮุกไปที่ท้องมัน แต่มันหลบทัน เสียงหัวเราะคิกคักของรอบข้างทำให้ผมแทบมุดหน้าหนี
“ยังไงกูก็ฝากไอ้ติมมันด้วยนะมึง” เฮียแต๊ปตบบ่าไอ้พีม
“ได้ครับพี่”
พวกเราเดินขึ้นรถตู้ที่รวมเงินกันเหมาไปส่งทะเลที่ระยอง ตลอดทางก็พูดคุยบ้างแต่ผมที่พึ่งหายไข้ก็ได้แต่นอนซบไหล่ไอ้พีม ความเจ็บช่วงล่างก็พอบรรเทาบ้างแต่ก็ยังเจ็บนิดๆเมื่อรถตกหลุมถนน!
“ไหวไหม..”
ผมพยักหน้าแล้วนอนต่อ ผมนอนหลับไปนานเท่าไรไม่รู้ รู้ตัวอีกทีก็มาถึงรีสอร์ทที่โทรจองไว้แล้ว ผมลุกไม่ค่อยไหวสงสัยไข้กลับไอ้พีมจึงอุ้มผมไปที่พักแทน ได้ยินเสียงบ่นและเสียงพูดด้วยความเป็นห่วงดังมาเป็นระยะๆ
ไอ้พีมวางผมนอนบนเตียง
“นอนพักนะ”
“อืม….”
“ไหนบอกว่าหายแล้วไงตัวแสบ” พอเฮียมาก็บ่นๆเลย
“ก็ใครจะไปรู้ล่ะ”
“ตัวเองยังไม่รู้เลย เหอะ!”
.แต๊ป ติมยังป่วยอยู่นะเลิกพูดก่อกวนซักที”
“พี ฉันยัง…”
“ไปจัดของ”
“ก็ได้”เฮียเดินหน้าหงอไป
“ติมพี่ไปจัดของก่อนนะ ถ้ามีอะไรเรียกพี่นะ” พีพี่บอก ผมยิ้มรับ
“ไม่เป็นไรมากนะติม”
ไอ้วิคเดินมาข้างๆ
“ไม่เป็นหรอกแค่เหนื่อยๆ”
“คงไม่ตายคาห้องนี้หรอกนะ” ปากด็อกๆของไอ้แมนมาอีกแล้ว
“ถ้ากูตายจะเอามึงไปด้วย”
“เชอะพูดเป็นลาง กล้ามไปห้องเราเถอะ”
“งั้นฉันไปก่อนนะ” วิคเดินออกไปบ้าง ทำให้ในห้องเหลือแค่ผมสองคน ไอ้พีมมาจับหน้าผากผม
“ตัวร้อนนิดๆ”
“สงสัยไข้กลับ”
“ขอโทษที่ทำรุนแรง”
“ทีหลังขออะไรหล่อลื่นก่อนนะ” ผมพูดติดตลก
.ตอนที่กูเห็นเลือดมึง กูตกใจมาก กูแค่คิดว่าครั้งแรกของมึงอยากให้เป็นของกู”
ผมนิ่งนิดๆทำไมคำพูดมาเสียดในใจแปล๊บๆ
“พีม…”เสียงพี่พีดังขึ้น
“มีอะไรพี่”
“มาช่วยขนของเตรียมทำบาร์บีคิวตอนเย็นหน่อยสิ”
“อ่าๆได้”
พีพี่เหมือนจะอยู่เป็นเพื่อนแต่ผมพูดออกไปก่อน “พีพี่ไปทำงานเถอะครับ ผมอยู่คนเดียวได้”
“งั้นเหรอ งั้นติมนอนพักนะ”
“ครับ…”
มาเที่ยวยังจะมาป่วยอีกกู เฮ้อ….ผมหลับตานิ่ง
ครั้งแรกของมึงอยากให้เป็นกู
ปล่อยยยยย อ๊ากกกก ช่วยด้วย เสียงร้องของผมดังก้องเข้ามาในหัว ทำไมผมถึงร้องแบบนั้นตอนที่กำลังจะมีอะไรกับไอ้พีม คนที่ผมเห็นตอนนั้นไม่ใช่ไอ้พีมมันเลือนราง เหมือนจะนึกออกแต่นึกไม่ออก
เราเคยมีเซ็กส์กับใครมาก่อนหรือเปล่า…..

ตอนเย็นปาร์ตี้ย่อมๆก็ถูกจัดขึ้น บาร์บีคิวส่งกลิ่นหอมฟุ้ง ตอนนี้ร่างกายผมเริ่มกลับมาแข็งแรงเหมือนเดิมแล้วครับ คิดว่านะ….
ไอ้พีมยื่นบาร์บีคิวหอมฟุ้งมามาให้ ผมส่ายหน้าเพราะยังไม่หิว
“กินบ้างดิวะ เดี๋ยวไม่โตนะ”
“ไม่หิวเว้ย”
“ไอ้ตัวแสบทำไมไม่กินฮึ” เฮียเดินมาพร้อมกับนั่งลงข้างๆ หัวทองๆของมันยังแสบตาขนาดตอนกลางคืนยังเห็นชัด
ผมมองไอ้วิคและพี่พีย่างบาร์บีคิว ส่วนไอ้แมนก็กำลังจู๋จี๋กับแฟนมัน
RRrrr เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นผมกดรับโดยไม่ได้มองชื่อ
“ฮัลโหลครับ”
‘….’
“เอ่อ…ใครครับ”
‘….’
ผมกดปิด ใครแม่งโทรมาแกล้ง
“ใครโทรมาเหรอวะ”
“ไม่รู้ว่ะ”
“นี่มาเอาจานไปใส่เร็ว” พี่พีเรียกพวกผมจึงไปช่วย เฮียแต๊ปกระซิบเบาๆว่าใครโทรมา ผมได้แต่ส่ายหน้าก็คนมันไม่รู้จริงๆนี่หว่า
เพลงเริ่มเปิดคลอเบาๆ เพื่อเสริมให้กับบรรยากาศ มีแอลกอฮอล์เสริมบ้าง ซึ่งเฮียแต๊ปกำลังก๊งอยู่กับไอ้กล้ามและไอ้แมน เหอะๆ ผมที่นั่งเหม่อก็ถูกไอ้พีมลากให้ไปเดินเล่นริมชายหาด เป็นเพราะพวกเรามาถึงเกือบตอนบ่ายๆเลยไม่ได้ลงมาเล่นน้ำ
“ทะเลตอนกลางคืนสวยไหม” ไอ้พีมถามผม
“อือ..สวยดี”
ไอ้พีมจับมือผมไว้ เสียงเพลงดังมาตามสายลมยามค่ำคืน
Baby life was good to me
But you just made it better
I love the way you stand by me
Through any kind of weather
เราสองคนบีบมือกันแน่น ผมไม่ใช่คนเรียนเก่งอะไรออกโง่ด้วยซ้ำยิ่งภาษาอังกฤษโคตรป่วยแต่เพลงที่เปิดนี้ ถึงผมฟังไม่ออกแต่ความรู้สึกมันกลับสื่อได้
I don’t wanna run away
Just wanna make your day
When you feel the world is on your shoulders
I don’t wanna make it worse
Just wanna make us work
Baby tell me I will do whatever
เราสองคนมองหน้ากัน ก่อนที่ไอ้พีมจะดึงผมเข้าไปกอดเมื่อท่อนคลอลัสเริ่มขึ้น
It feels like nobody ever knew me until you knew me
Feels like nobody ever loved me until you loved me
Feels like nobody ever touched me until you touched me
เพลงที่สื่อออกมาทำให้ผมแทบจะกลั้นน้ำตาไม่อยู่ ความรู้สึกมันแผ่ซ่านเข้ามาในหัวใจ ผมกอดไอ้พีมตอบ ซึมซับความรู้สึกของมัน
ใช่ ตลอดเวลานอกจากมันผมไม่เคยรักใครจนกระทั่งมันมารักผม
มีมันคนเดียวที่คอยสัมผัสผม มันแค่คนเดียวเท่านั้น
“ร้องไห้หรือไง”
“ปะ…เปล่า”
“เสียงเหมือนร้องไห้”
“กูเป็นหวัดต่างหาก”
ไอ้พีมลูบหัวผม “กูรักมึงนะติม….”
“กูก็รักมึง”
เราสองคนยืนกอดกันนาน ผมหลับตาฟังเพลงที่ตนเองไม่เข้าใจแต่หัวใจกลับเข้าใจซะงั้น…..
It feels like nobody ever knew me until you knew me
รู้สึกเหมือนไม่มีใครรู้จักฉันจนเธอก้าวเข้ามา
Feels like nobody ever loved me until you loved me
รู้สึกเหมือนไม่มีใครเคยรักฉันจนเธอรักฉัน
Feels like nobody ever touched me until you touched me
รู้สึกเหมือนไม่มีใครเคยสัมผัสฉันจนเธอสัมผัสฉัน Baby, nobody, nobody until you
ที่รัก,ไม่มีใครไม่มีใครเลยจนมีเธอ….