ไอติม ตอนที่18

by **มอคราม** Tue Jul 15, 2014 10:12 pm

Peam talk
ผมนั่งนิ่งเมื่อไอ้ติมออกไป รู้สึกเหนื่อยกับมันจริงๆมันชอบทำให้ผมเป็นห่วงตลอด 1 เดือนที่คบกันผมยอมรับว่าเริ่มชอบมันขึ้นมาจริงๆ และหึงที่มักมีคนมายุ่งกับมัน แต่มัน! มันไม่เคยรู้ตัวแถมยังทำท่ากวนโอ๊ยอีก
“เฮ้อ….น่าทำโทษจริงๆ”
ผมเปิดดูโทรทัศน์เพื่อรอมันกลับ ขนาดบอลนัดสำคัญผมยังนอนมองอย่างเหม่อลอย เป็นห่วง คิดถึง! ห่างกันไม่ถึงชั่วโมงก็เกิดอาการคลั่ง ทำไมผมถึงหลงมันนัก มันก็แค่ผู้ชายคนนึง ผู้ชายทั่วๆไป แถมยังชอบด่า ชอบกวน แถมด่าแต่ละทีกูเจ็บ แต่บางครั้งมันก็จู้จี้จุจิกให้ความรู้สึกเหมือนแม่ เป็นอย่างที่พี่แต๊ปบอกว่าไอ้ติมมันขี้บ่น แต่….
“ช้าจังวะ นี่มันไปติวกี่โมงแล้ว” ผมมองนาฬิกาที่ติดอยู่บนผนังแล้วถอนหายใจ แค่ชั่วโมงเดียวเองทำไมผมถึงได้เป็นแบบนี้
“มึงมันไม่น่าโง่เลยไอ้ติม” ผมพูดแล้วรู้สึกไม่ชอบใจ แล้วลุกไปนอนห้องของไอติม ห้องของมันก็ไม่มีอะไรมาก แค่มีตู้หนังสือขนาดกลางที่ใส่หนังสือเรียนครึ่ง การ์ตูนครึ่ง และชั้นล่างสุดเก็บเกมส์ไว้ ผมล้มตัวนอนเตียงมัน กลิ่นตัวหอมๆของไอ้ติมลอยมาแตะจมูก กลิ่นมันเหมือนรสไอติมรสใดรสหนึ่ง หอม และ หวาน
แถมประสบการณ์รักของมันเป็นศูนย์เลย ผมไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้ามีคนอื่นมาพูดกับมันแบอ้อล้อมันแบบผม ป่านนี้มันคงเสร็จคนอื่นไปเรียบร้อย
“หงุดหงิดชะมัด” ผมหยิบโทรศัพท์จากกระเป๋าเพื่อโทรหาต้นเหตุ โทรไปปุ๊บมันรับปั๊บ ผมแอบยิ้ม
“ไงมึง”
“เออ มึงโทรมาดีเลยตอนนี้กูโคตรเซ็ง” เสียงมันเหมือนกระซิบ
“อยู่ไหนวะ”
“ห้องน้ำอ่ะดิ แม่งในห้องสมุดไม่ให้เปิดโทรศัพท์”
“แล้วติวเป็นไงบ้าง”
“สัส!” มาเต็มหูกูเลย
“กูเรียนไม่รู้เรื่อวเลยว่ะ แค่บทเดียวกูก็งงล่ะ ไอ้สัสเปอร์มันบอกว่าจะติวบทล่วงหน้าด้วย” ผมยิ้มนึกถึงใบหน้ามันตอนนี้คงกำลังหงิกงอ
“แล้วกลับกี่โมง”
“เที่ยงคืน”
“ฮะ!!!”
“ตะโกนทำไมวะ”
เที่ยงคืนผมฟังผิดหรืเปล่าไอ้ติมมันบอกว่าเที่ยงคืน!!! ช่วงสอบก็ไม่ใช่ติวบ้าอะไรเที่ยงคืน ผมยอมไม่ได้
“แต่กูอยู่ไม่ถึงหรอก อีกครึ่งชั่วโมงกูจะกลับให้มันบ้าไปคนเดียวเหอะ”
“เออ อีกครึ่งชั่วโมงนะมึง ถ้านานกว่านี้เดี๋ยวกูไปรับ”
“เออ…แค่นี้นะมึง มันกดตัดไปแล้ว” ผมย่นคิ้วรู้สึกหงุดหงิดกับไอ้บ้านั่น มันต้องคิดไม่ซื่อแน่ๆ ผมเดินออกจากห้องของไอติมหวาน(อยากชิม) แล้วเดินวนไปวนมาเพื่อรอมัน เป็นการออกกำลังกายไปในตัว ผมกะว่าจะเดินไปจนถึงครึ่งชั่วโมง ถ้าไอ้ติมมันไม่มาผมจะไปรับมันเอง
ติ๊กๆๆๆๆ
“ไอ้นาฬิกาบ้ามึงจะเดินช้าทำไมวะ ฮะ วิ่งสิโว๊ยยย มึงวิ่งเป็นไหม” ท่าทางผมคงกำลังประสาทเสียทะเลาะกับนาฬิกา
“ทำไมมาช้านี่มันครึ่งชั่วโมงแล้ว….”ผมที่เดินไปเดินมา ทะเลาะกับนาฬิกา เวลาก็ถึงครึ่งชั่วโมงแล้ว แต่ไอ้ติมมันยังไม่มาเลย
“ไม่รอแล้วเว้ย” ผมเดินเปิดประตูออกดังปัง และเป็นจังหวะเดียวกับที่ไอ้ติมอยู่หน้าห้องพอดี คือประตูเฉียดดั้งมันไป 2 มิล ได้
“มึงไอ้เชี่ยพีม!! จะลอบทำร้ายกูเหรอฮะ” มันพุ่งมาหาผมแต่ผมน่ะเหรอ
หมับ
“เฮ๊ย กอดกูทำไม ปล่อยยยย”
“ไม่ปล่อย”
มันดิ้นขลุกขลักแต่มีรึว่าจะรอดพ้นอ้อมแขนแกร่งของผมไปได้
“ทำบ้าไรวะร้อน จู่ๆมากอดทำไม”
“คิดถึง…”
มันหยุดดิ้น ก้มหน้างุด ผมแอบเห็นแก้มมันแดงด้วย มันเขินวุ๊ย! ไอ้ติมเห็นมันกวนแบบนี้แต่เรื่องความรักมันเริ่มจากศูนย์
“ไหนให้กูเห็นหน้ามึงหน่อยซิ”
“ไม่เอา….”
ผมไม่สนใจแล้วช้อนใบหน้ามันขึ้นมา ใบหน้าแดงเรื่ออย่างที่คิดไว้
ผมกดจูบไปที่ริมฝีปากของมัน นานเท่าไรแล้วที่เราไม่ได้จูบกันตั้งแต่วันนั้นสินะ ลิ้นของผมพยายามแทรกเข้าไปในกลีบบางแต่ทำไมไอ้ติมมันถึงเม้มไว้ล่ะ
ผมผละออก
“ติมเปิดปากดิวะ”
“ไม่เอา”
“ทำไม”
“พอแล้วจูบแค่นี้แหละ กูจะนอน”
“ติม กูชอบมึงจริงๆซะแล้ว ตอนนี้หัวใจกูมันกำลังคลั่ง กูชอบมึงไม่ใช่ชอบแค่อยากรู้ความรู้สึกแต่กูชอบมึงจริงๆ…. มึงชอบกูบ้างหรือยัง”
ไอ้ติมหยุดชะงัก มันคงอึ้งกับคำสารภาพแบบหมดเปลือกน้ำเน่าของผม
“กูชอบมึง มึงชอบกูมั้ย”
“กะ…กูไม่รู้”
ผมเดินเข้าใกล้มัน ระยะเวลา 1 เดือนอาจน้อยไปที่จะรู้ใจตัวเอง แต่สำหรับผมกับการที่เราอยู่ด้วยกันเกือบตลอดเวลาแค่1วันก็มากพอที่จะพิสูจน์
“กูชอบมึงจริงๆแล้วว่ะ”
“อะ..อะไรของมึง จู่ๆ ก็มาบอกว่าชอบ”
“มึงชอบกูบ้างยัง” ผมถามย้ำอีก
“ไม่รู้….กูจะนอน”
“ติม กูอยากรู้จริงๆ”
ไอ้ติมมันเกาหัวแล้วเงยหน้ามองผม”.กู….ก็ชอบมึงมั้ง”
“หืม??” ได้ยินไหมไอ้ติมมันพูดอะไร
“ชอบ? ชอบกูเหรอ เอาให้เครียร์ดิ”
“ไม่รู้…มันทำท่าจะเดินไปที่ห้องแต่ผมขวาง”
“ติม…”
“เออกูชอบมึงๆๆพอใจยังวะ อุบ! อื้อ!”
ผมกอดมันแล้วกดจูบก่อนจะแทรกลิ้นเข้าไปทันที มันตั้งตัวไม่ทันลิ้นของผมจึงเข้าไปเริงร่าได้ ความหวานในปากที่ผมไม่ได้ล่วงล้ำมานาน มันทั้งหวานซาบซ่าน
“อื้อ!” มือของไอติมพยายามผลักและดันผมให้ออกเพราะท่าทางมันคงกำลังขาดอากาศหายใจผมคอยประคองมันไม่ให้ไหลลงไปกองกับพื้น
“อื้อ! อื้อ!” ดูมันประท้วงส่งเสียงอื้อๆสิครับ น่ารัก…ผมจึงยอมทำตามเสียงออดอ้อนผละปากออก สายใยสีเงินที่เชื่อมปากปรากฏเด่นชัด
“แฮ่กๆๆ ไอ้พีมมึงจะฆ่ากูเหรอฮะ”
“ดีใจที่มึงชอบกู”
“ตอนแรกกูก็สับสน แต่ว่าเวลากูอยู่กับมึงทีไรกูจะเขินทุกที หัวใจกูก็เต้นแรง”
“จุ๊บ” ผมจูหน้าผากมัน มันน่ารักจริงๆครับ น่ารักมากกกกก
“กะ…กูไปนอนนะ” ไอ้ติมบอกหน้าแดง
“ฝันดีนะมึง”