ไอติม ตอนที่16

by **มอคราม** Tue Jul 15, 2014 10:10 pm

เหนื่อย…วันนี้มันวันอะไรกัน สอบตั้งแต่ช่วงเช้า ไม่ทราบว่ากูเรียนบริหารหรือเรียนวิชากายกรรม ชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้าย คือกูโง่ใช่ไหมทำไมกูทำไมไม่ได้เลย กูจะตายคาห้องหลายรอบแล้ว ยังดีที่แอบเหล่ไอ้วิคบ้าง นี่ถ้าจบมากูทำงานได้เปล่าเนี่ยรู้สึกว่าตัวเองโง่
“ข้อสอบง่ายเนอะ”
“ใช่ๆ แม่รี่ทำได้เกือบหมดเลยล่ะ”
บทสนทนาของแม่รี่กับวิคตอเรียครับ คือทำไมมันทำได้ผมทำไม่ได้เลย
“ง่ายตรงไหนวะหลักการบริหารห่าอะไรไม่เคยเห็น”
“อาจารย์ก็สอนทุกชั่วโมง ติมมึนหรือไงคะ” แมรี่มันกำลังยั่วโมโหผมใช่ไหม ทำไม่ได้ก็คือไม่ได้มันยากกูจะซิ่ววว
“อุ๊ย สามีมาแล้วติม” แมรี่ชี้ไปทางไอ้พีมที่กำลังเดินมา ท่ามกลางสายตาของสาวๆที่จ้องจะจับกิน จะว่าไปเรื่องเมื่อคราวก่อนที่เกิดเรื่องที่โรงอาหารไม่ยักกะครึกโครม บางทีคงกลัวไอ้พีมโกรธเลยได้แต่ปิดเงียบ
“มารับติมเหรอคะ พ่อรูปหล่อ”
ไอ้พีมมองแมรี่แล้วยิ้มโปรยเสน่ห์
“ว๊ายยยย ยิ้มแบบนี้แมรี่ก็เขินสิคะ ไม่ยิ้มนะคะเดี๋ยวติมหึงน๊า”
ผมขอตัดฉากนี้ทิ้งแล้วข้ามไปฉากที่แมรี่โดนเตะอัดถังขยะที คือคันตีนไม่ไหวล่ะ
“ติมไปกันเหอะ”
“ว๊ายๆๆๆไปไหนเคอะ”
“เดี๋ยวเหอะมึงแมรี่”
“หึ ติมชอบทำร้ายผู้หญิง”
“เดี๋ยวฉันลงโทษเอง” ไอ้พีมยิ้มหล่อกระชากตับแถมคำพูดยังแฝงด้วยเลศนัย ผมมองมันตาขวาง
“มึงจะชวนกูไปไหน”ผมถาม
“ลืมบอกพอดีพี่มึงโทรมาหากูให้พามึงไปหาน่ะ”
“เรื่องอะไรวะ”
“อือ….เรื่องที่มึงอยากรู้”
ผมรีบลุก “กูไปก่อนนะวิค แมรี่”
“จ้าๆๆ”
“บายๆๆ”
ผมกับไอ้พีมก็ปั่นจักรยานหน้าตั้งไปหาที่หอ ครั้งนี้เราไปกันคนละคัน ผ่านไป 5 นาทีก็ถึงที่หมาย ไอ้พีมเดินนำไปมันคงมาบ่อย สภาพหอออกแนวคล้ายบ้านพักมากกว่า ต้นไม้ร่มรื่นดี บ้านแต่ละหลังก็ดูใหญ่โตพอควร ไอ้พีมเดินไปหยุดอยู่ที่บ้านหลังหนึ่งก่อนจะเคาะประตู
ประตูเปิดออก ผู้ชายร่างโปร่งเปิดประตูออกมา สิ่งแรกที่ผมทำคือตาค้างเป็นผู้ชายที่สวยมากกกกก สวยสุดๆ ผมลากไทร หน้าเรียว ขาวทั้งตัว แถมตากัดจิกแบบนั้นดูเซ็กซี่มากๆ นี่กูบรรยายผู้หญิงอยู่เปล่าวะ
“ติมนี่พี่กูเอง”
“อะ…เอ่อ หวัดดีครับ” ผมยกมือไหว้
“เข้ามาก่อนสิ”
ผมพยักหน้ายิ่งใกล้ยิ่งสวยวุ๊ย “ครับ”
“หน้าตาดีว่าพี่ชายเราอีกนะ …..อ้อพี่ลืมแนะนำตัวพี่ชื่อพีนะ”
“เอ่อ….ยินดีที่ได้รู้จักครับ” คนอะไรหน้าตาก็ดีคำพูดก็ดี ผิดกับ ผมมองไปที่คนน้องแล้วถอนหายใจ…..
“ถอนหายใจอะไร” ไอ้พีมกระซิบเบาๆแต่ผมทำเป็นหูทวนลมไม่สนใจ
เข้าไปในห้องนอนก็เจอเฮียนั่งเล่นเกมส์อยู่ เสื้อกล้ามกางเกงบอล น่าอนาจ
“มาแล้วเหรอวะ มาๆมาเล่นเกมส์”
“มาอธิบายก่อน” พอผมเอ่ยปากมันก็ใบ้แดก
“พูดเร็วๆ…..”
“มึงนี่เหมือนแม่เลยว่ะ เออๆเริ่มจากไหนล่ะ
“เรื่องไหนก็ได้ เป็นคนบอกให้มาเองนี่”
“เอ่อ…เรื่องโกหกว่าเรียนนิติศาสตร์น่ะ…...ก็อย่างที่กูพูดไปว่าเรียนไม่ได้หรอก”
“แล้วโกหกพ่อกับแม่ทำไมวะ ถ้าพ่อรู้มึงตายแน่”
“เออกูเตรียมพร้อมตายไปตั้งนานแล้วเว้ย กูไม่ได้ตั้งใจจะโกหกก็ถ้ากูไม่โกหกกูก็จะไม่ได้เรียนที่นี่ พ่อคงจับกูเรียนแถวๆบ้านชัวร์”
“มึงนี่มัน….กูไม่น่ามีพี่แบบมึงเลยว่ะ”
“อ้าวไอ้นี่”
“แล้วเรื่องที่สองล่ะ ที่ซุกใครไว้พี่ไผ่บอกว่ามึงมีเมีย”
ที่นี้ล่ะเงียบกันหมดเลยแม้แต่กระทั่งไอ้พีมที่เงียบเหมือนรู้อะไร
“เฮีย…”
“ติมถ้ามึงรู้แล้วอย่าตกใจนะเว้ย”
“ทำไม มึงไปคว้าดารามาทำเมียเหรอไง”
“เปล่า…คือ…? กูจะบอกแล้วนะว่าใครเมียกู”
“อือ” ผมหันซ้ายขวาเผื่อเมียไอ้เฮียจะโผล่มาจ้ะเอ๋
“ติม…นี่พีเมียกูเอง” ไอ้เฮียบอกแล้วดึงพี่พีมาใกล้ๆ
พี่พีหน้าแดง
ไอ้เฮียยิ้มแป้น
ไอ้พีมเกาท้ายทอย
ส่วนผม………เอ๋อแดก………
“อ๊ากกกกกกกกกกกก” หลังจากนั้น 1 นาทีสภาพผมก็เป็นแบบนี้ตะโกนลั่น
“จะ…ใจเย็นๆไอ้ติม” เฮียเดินมาหาผมแล้วเอามืออุดปาก
“อ่อยยยยยย”
“เงียบๆดิวะ”
ผมพยักหน้า พอจะทำท่าว๊าก เฮียก็ทำท่าจะปิดปากอีกผมเลยหยุด
“จริงเหรอ เฮียกับพี่พี” ผมชี้ไปที่ทั้งสองคน พี่พีพยักหน้าเท่านั้นแหละผมถึงกับเข่าอ่อน เราสี่คนนั่งเงียบ
“ติมมึง….”
“เฮียไม่ต้องพูด เอาเป็นว่าทั้งสองคนคบกันจริงๆใช่เปล่า”
หงึกๆ คู่สามีภรรยาพยักหน้าหงึกๆ
“คบกันมานานหรือยัง”
“ก็….7 ปี”
“7 ปี!!”
“ก็เออดิวะ กูกับพีเนี่ยรักกันมาตั้งแต่ ม.2 เป็นความรักที่ยาวนานโรแมนติกไหมมึง”
ผมอยากจะกระชากมันแล้วอัดจริงๆแต่พอเห็นใบหน้าของพี่พีผมก็อ่อนลง
“พี่พีคบกับเฮียมานานขนาดนี้เลยเหรอครับ” หุๆตกใจล่ะสิผมพูดเพราะก็ท่าทางพี่พีไม่เหมาะกับคำหยาบซักนิด
“ใช่…พี่ขอโทษนะติม”
“พะ…พี่จะมาขอโทษผมทำไมครับ ผมเสียอีกที่ต้องขอโทษที่ไอ้เฮียมันไปรักพี่ทั้งๆที่ไม่คู่ควรซักนิด”
“อ้าวๆไอ้ติม”
พี่พีหัวเราะเบาๆ ……สวยจัง
“แล้วมึงจะบอกพ่อกับแม่”
“กูไม่บอกก็ได้ เห็นแก่พี่พีแต่ซักวันก็ต้องรู้อยู่ดีแหละมันปิดไม่มิดหรอก”
ทุกคนเงียบก่อนที่ไอ้พีมที่เงียบเป็นเป่าสากมานานกูกระเถิบมากอดคอผม ผมปรายตามองมันแล้วพยายามแกะแขนออก
“ทำเชี่ยไร”
“อือ วันนี้พวกเราก็มีเรื่องจะบอกเหมือนกัน”
‘…’
‘…..’
“พวกเราคบกันอยู่ครับ”
ผมนิ่งก่อนจะ
“เฮ๊ยยยยยย พูดเชี่ยไร”
“ก็เรื่องจริงนี่ เราคบกัน แถมพวกเราก็….มีsex กันแล้ว”
“เฮ๊ยยยยยย เซ็กส์! นั่นนับด้วยเหรอ” ผมเผลอพูด แต่รู้สึกถึงรังสีอำมหิตตรงหน้า
“ไอ้ติมมึง!”
“เฮียฟังก่อนนนนนน”
เรื่องมันชักจะยุ่งเหยิงไปใหญ่แล้ว ไอ้พีมเสือกพูดเรื่องนั้นที่มันเรียกว่าเซ็กส์ทำให้เฮียคลั่ง แต่…นั่นเรียกว่าเซ็กส์แล้วเหรอ ระหว่างที่ผมกำลังนั่นคิดพีมก็มากระซิบว่านั่นคือเซ็กส์ผู้ชายกับผู้ชาย เท่านั้นแหละผมจึงยอมจำนนและพยักหน้าหงึกๆตามที่ไอ้พีมบอก ไอ้เฮียนี่พ่นไฟเลย
“พีมมึงทำน้องกูเหรอวะ!”
“ก็ประมาณนั้นครับ”
“ไอ้พีมมึง!!”
“อย่าแต๊ป” พี่พีบอก เท่านั้นพลังไฟมหาศาลมอดทันที
“สรุปพวกเธอสองคนก็….”
“ครับพี่ ไอ้พีมยิ้ม”
ส่วนไอ้เฮียยังมีสายตาไม่พอใจ
“เฮ้อ….ถ้าเป็นเรื่องจริงพี่ไม่ขัดหรอกนะ แต๊ปคิดแบบนี้ใช่ไหมไม่ขัดขวางความรักของสองคนนี้ใช่ไหม” ดะ…เดี๋ยวๆพี่พีพูดอะไร
‘….’
“ใช่ไหม” พี่พีขึ้นเสียงเล็กน้อยแต่ดูน่ากลัวแปลก
“ชะ…ใช่ ไอ้พีมดูแลน้องกูดีๆนะเว้ย!!” เฮ๊ย ดูแลห่าอะไรกูยังไม่ตกลงเลยสัส!
ผมนั่งฟังบทสนทนา แปลว่าการที่ผมกับไอ้พีมมีเซ็กส์กันหมายความว่าเราต้องเป็นแฟนกันเหรอ หรือว่านี่จะเป็นขั้นตอนการมีแฟนของคนทั่วไป คือผมได้โง่ไม่ได้บื้อนะแค่ไม่เคยมีแฟนเท่านั้นเอง นี่ผมต้องคบกับมันเพื่อรับผิดชอบเหรอ ใช่ไหม ตอบ! ใครตอบกูทีกูโดนคลุมถุงชนแล้ว!!
“เอาล่ะกลับกันเถอะ”
“หะ?”
“กะ…กลับแล้วเหรอ”
“ก็ใช่สิ เครียร์เรื่องเรียบร้อยแล้ว”
“เอ่อ แต่กูว่ามันไม่ใช่นะ”
“ไม่อยู่กินข้าวกลางวันเหรอ เดี๋ยวพี่จะทำให้”
“ไม่ดีกว่าครับพี่”
“งั้นเหรอ ….กลับกันดีๆล่ะ ระวังรถด้วย”
“ครับพี่”
เฮ๊ยๆๆๆ เดี๋ยวนี่กูเป็นแฟนกับไอ้พีมแล้วใช่ไหมเนี่ยยยยยย สรุปเออเองกันหมดเลยกูคนนอกเหรอ….
ผมมองหน้าเฮียแต๊ปที่ยังบูด แล้วมันโกรธอะไรของมันวะ เอาจริงๆนะมึงยังเป็นเกย์ได้แล้วทำไมกูเป็นไม่ได้! กูไม่ได้เป็นนะแต่แค่อยากถามว่ามึงโกรธกูทำไม
…..ผมกับไอ้พีมเดินออกไปจากบ้าน
ในขณะที่แต๊ปยังทำหน้าบูด
“ทำหน้าไม่พอใจทำไม”
“ก็…”
“หวงน้องทำไมไม่บอกออกไปฮึ ถ้าไม่บอกติมจะรูไหม”
“ก็…”
“ก็ๆๆจะตลอด อย่าไปขัดขวางความรักทั้งสองคนนั้นล่ะ เพราะเราเองก็รักกันคงไม่อยากจากกันใช่ไหม”
แต๊ปดึงร่างโปร่งมากอด
“ไม่ขัดขวางก็ได้ แต่พีอย่าพูดเป็นลางอีกนะ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นฉันก็จะรักพีจะอยู่กับพี”
“ฉันก็เหมือนกันจะรักแต๊ปแบบนี้ตลอดไป”