ไอติม ตอนที่14

[มอคราม]

เมื่อคืนผมทำบ้าอะไรไป ผมกับไอ้พีม…อ๊ากกกก อยากหารูมุด แต่มันรู้สึกดีจริงๆที่คนมาทำให้ โอ๊ยยยยย นี่ผมคิดอะไร!! ตื่นมาคราบน้ำกามเปรอะตัวเราสองคนเต็มเลยก็นะเล่นนอนกันทั้งอย่างนั้น แต่ไอ้พีมก็จ้างให้เด็กที่คุมไปซื้อเสื้อผ้ามาให้ มันคงทำบ่อย
แต่การที่ผมกับมันทำแบบนั้นก็ไม่ต่างอะไรกับมาที่นี่เพื่อ…
“ไอ้ติม”
“เฮือกกกก อะ…อะไร”
“กลับกันเถอะ”
“อะ…อือ” ผมกับมันเดินออกมาจากห้องและเป็นจังหวะเดียวกับที่ห้องสองห้องที่ขนาบข้างพวกผมก็ออกมาพอดี พวกผมนิ่ง สองคู่นั้นก็นิ่งก่อนจะรีบเดินไปที่อื่นกันเพราะความอายกันและกันแบบไม่รู้สาเหตุ แต่แทนที่พวกผมจะอายแต่ทำไมสองคู่นั้นถึงอาย
เสี่ยอ้วนพุ่งย้วยเดินมาตบบ่าไอ้พีม “เมื่อคืนพวกเธอเสียงสุดยอดเลยนะ”
‘…..’ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

“งอนอะไรวะ” มันพูดขณะที่ผมกำลังไขกุญแจเข้าไปในห้อง ตอนนี้เป็นเวลา 10 โมง ผมเข้าเรียนชั่วโมงเช้าไม่ทันแล้วครับต้องรอช่วยบ่ายโน้นเลย ส่วนไอ้พีมผมไม่รู้
“ก็มึงเล่นเชี่ยอะไรล่ะ”
“ไม่ได้เล่นนะ” มันพูดยิ้มๆ
“ไม่ได้เล่นเหรอ” ผมเดินไปหามันทำท่าจะต่อย แต่ไอ้คนตัวใหญ่ก็ยังยิ้มก่อนจะพูดออกมา
“ไม่ได้เรียกว่าเล่น เรียกว่าเอาเล่นๆมากกว่า” มันกระซิบข้างหูผม
“ไอ้พีม! ลามกแต่เช้าเลยว่ะ” ผมรีบเดินนำมันเข้ามาในห้อง
“อะไรวะแค่นี้หนีเหรอ”
“หนีเชี่ยไร กูจะรีบไปอาบน้ำ” ผมเดินเข้าไปในห้องน้ำรู้สึกว่าหน้าตัวเองร้อนมากๆ บอกตามตรงผู้ชายน่ะเรื่องโชว์ของมันเป็นเรื่องปกติแต่สำหรับผมที่ไม่เคยมีแฟนเรียกว่ามือใหม่สุดๆ แล้วเรื่องช่วยกันช่วยตัวเองมันปกติหรือเปล่า
ผมเปิดฝักบัวเพื่อให้สายน้ำชำละคราบสกปรกรวมทั้งจิตใจของผมที่มันกำลังสับสนขั้นรุนแรง! ผมอาบน้ำซักพักก็เดินออกมาพร้อมกับขนหนูที่พันแต่ช่วงล่าง ไอ้พีมไม่อยู่แต่คนที่อยู่
…….ไอ้พี่เปอร์
“พี่มาทำอะไรที่ห้องผม”
“เมื่อคืนมึงไปไหนมา”
“หืม”
“เมื่อคืนคนคุมหอบอกว่าพวกมึงไม่ได้กลับมาที่ห้อง”
“ไปเที่ยว..” ผมพูดแล้วทำท่าจะเดินไปในห้องเพื่อแต่งตัวแต่มันคว้าแขนผมได้ก่อน
“ไปเที่ยว? มันจะเกินไปมั้ง มหาลัยเปิดไม่เท่าไหร่ก็แหกกฎแล้ว”
“ก็คนมาลืมเวลา” ผมสะบัดแขนออก
“แก้ตัว”
“ก็แล้วแต่พี่จะคิด”
ผมมองหน้ามัน อะไรนักหนาที่ตรงมานี่จะมาหาเรื่องโดยเฉพาะหรือไง
“ถ้าอยากจะมาหาเรื่องเอาไว้ทีหลังขอแต่งตัวก่อน” ผมบอกจะเข้าห้องอีกแต่มันกลับกระชากผม
“ทำไมถึงเป็นคนแบบนี้”
“ก็เป็นแบบนี้มาตั้งนาน….ปล่อย!”
“กูเป็นพี่รหัสมึงการที่มึงทำผิดกฎกูต้องรับผิดชอบ”
“อ๋อ…แปลว่ากลัวโดนว่างั้นสิ หูยยยย ช่างเป็นคนดีจริงๆ”
“ติม!”
“ทำไม!”
ผมได้ยินเสียงกัดฟันกรอดของไอ้เปอร์ มันคงโมโหมากๆ “ทำไมถึงไปกับมันสองต่อสอง”
ผมชะงัก “แล้วการที่ผมไปกับเพื่อนมันผิดตรงไหน”
“ผิดสิ! กูก็…”
“เกิดอะไรขึ้น!” ไอ้พีมมาพอดีพร้อมกับกล่องข้าวสองกล่อง
ไอ้พีมมองไปทางไอ้เป้อย่างไม่สบอารมณ์
“เกิดอะไรขึ้นไอ้ติม”
“มึงพาไอ้ติมออกไปข้างนอกทำไม” ไอ้พี่เปอร์รีบเดินปาไอ้พีม
“แล้วทำไมกูจะพามันออกไปไม่ได้”
“มึง! ทำให้มันผิดกฎ”
“ผิดกฎ?แน่ใจว่ามึงคิดแบบนี้จริงๆ”
ไอ้พี่เปอร์ชะงักกัดฟันกรอด
“เหอะ กูรู้ทันล่ะสิ”
ผมยืนฟังบทสนทนาที่ไม่เข้าใจ
ไอ้เป้มองหน้าผมก่อนจะฮึดฮัดออกไป มันโกรธมากขนาดนั้นเชียว…
ไอ้พีมเดินมาหาผมแล้ววางของที่มันถือพะรุงพะรังลงบนโซฟา
“ติม…..” ไอ้พีมพูดเสียงกร้าว
“อะ..อะไร”
“ไปแต่งตัว”
“หะ!” ผมมองสภาพตัวเอง ลืมไปซะสนิทว่าตัวเองนุ่งแค่ผ้าขนหนูตัวเอง

“กูซื้อข้าวเช้ามาให้ คิดว่าเป็นข้าวเที่ยงล่ะกัน” หลังจากที่ผมแต่งตัวเสร็จก็เจอไอ้พีมนั่งรอกินข้าว ที่มันหายไปคงออกไปซื้อข้าวมาให้ผม ผมมองใบหน้าของมันแล้วทำไมต้องเขินเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืน ทำเหมือนกับว่าผมกับมันมีเซ็กส์กันจริงๆงั้นแหละ
“มึงเรียนกี่โมง”
“บ่ายโมงว่ะ” มันตอบแล้วถามกลับ “มึงล่ะ”
“เหมือนกัน”
“ติม….”
“หืม”
“มึงคบกับกูไหม”
“แค่กๆๆ” สำลักข้าวทันที มันกำลังพูดอะไร มันกำลัง กำลังๆๆๆขอผมคบด้วยคือเป็นแฟนใช่ไหม
“มึงพูดเชี่ยไรวะ” ผมทำเป็นกินข้าวต่อแต่ใจนี้เต้นดูมๆเลย เป็นครั้งแรกที่มีคนมาขอคบ ถึงจะเป็นผู้ชายก็เถอะ
“กูพูดจริง ถ้ามึงไม่เคยมีแฟนคบกับกูไหม”
‘…’
“กูเองก็รู้สึกกับมึงแปลกๆอาจไม่เรียกว่ารัก …….อย่างน้อยมันก็ดีกับทั้งสองฝ่าย มึงก็มีประสบการณ์ส่วนกูก็อยากรู้ความรู้สึกของตัวเอง” ผมฟังมันพูดแล้วตงิดๆ ดีต่อสองฝ่าย?
มันพูดว่ารู้สึกแปลกๆกับผม คือ….!
“มึงกำลังรักกูเหรอวะ”
“ประมาณนั้นกูเลยอยากคบกับมึงเพื่อความแน่ใจ”
“อย่ามาข้างๆคูๆกูไม่อยากเป็นเกย์กูแค่ด้อยประสบการณ์อย่ามาไซโค”
“ไม่ดีเหรอมาเป็นแฟนกันเถอะ ”
“ไม่โว๊ยยยยย” แต่ทำไมหัวใจก็เต้นแรงจังฟะ