ไอติม ตอนที่7

by **มอคราม** Tue Jul 15, 2014 10:01 pm

วันนี้แปลกครับ ช้างน้ำมาขอโทษผมเรื่องที่มันจับตูดผมและเสแสร้งแกล้งทำเป็นว่าผมรังแกมันทำให้พวกรุ่นพี่และไอ้รุ่นพี่เปอร์เข้าใจผิดเลยต่อยผม ผมมองหน้ามันที่ส่งยิ้มให้ผมขณะทำงานกลุ่ม มันคิดว่าผมจะให้อภัยมันง่ายๆเหรอ ปากยังไม่หายดีแต่ช้างน้ำมาขอคืนดีแล้ว
“จ้องเขาทำไมเหรอติม เขาสวยเหรอ”
“อุบาทว์”
“ว๊ายยยย ไอติมอ่าแมรี่เขินแย่เลย” ผมทำท่าพะอืดพะอม ไปชมมันตอนไหววะช้างน้ำตอนนี้มันกลายเป็นเพื่อนสนิทของไอ้วิคไปแล้วครับ แมรี่กับวิคตอเรียเข้าคู่กันดีจริงๆ คือกูประชดนะ
“กูไปชมมึงตอนไหนวะ ที่สำคัญงานกลุ่มนะมึงรีบๆทำเลย”
“ติม” วิคเพยิดหน้าให้ผมมองใครคนนึงที่ยืนมองพวกเราอยู่ มันคือไอ้รุ่นพี่เปอร์ครับมันกำลังยืนอยู่ใต้ต้นไม้และมันก็กำลังมองพวกผมที่อยู่ใต้อาคาร ผมไม่รู้ว่ามันมองด้วยสายตาแบบไหนเพราะไม่อยากใส่ใจ
“เขาจะมาขอโทษติมมั้ง” วิคพูด
“ขอโทษ? เหอะ!”
“ฉันผิดเอง…”แม่รี่เริ่มล่ะ
“เออมึงนั่นแหละผิด”
“ฮึกๆๆ งั้นแมรี่จะไถ่โทษด้วยการพลีร่างกายให้ติม”
“ถุย! ถ้าขืนพูดอีกกูจะเอาส้นตีนยัดปากมึง”
“อ๊ายๆๆ ไอติมอ่า”
ผมก็ก้มหน้าทำงานต่อจนกระทั่งวิคมันสะกิดอีกว่ามีใครมายืนอยู่ข้างๆ ผมเงยหน้ามองแล้วสะดุ้งก็จู่ๆมันก็โผล่มา
“ขอคุยด้วยหน่อย”
“ไม่คุย”
“นี่กูมาดี”
“ติมไปเหอะ” ไอ้วิคมันพูดเบาๆ
“ไปทำไมวะ ไปให้โดนต่อยหรือไง” ผมเน้นคำว่าต่อยเต็มที่
“กูไม่ทำอะไรทั้งนั้นแค่อยากคุยด้วย”
‘….’
“จะให้สิทธิพิเศษไม่ต้องรับน้อง1อาทิตย์ถ้าตามมา” หูผึ่งทันที ผมเหลือบตามองมันนิดๆก่อนจะ……

“มีไรก็ว่ามา” ตอนนี้ผมกับมันมาอยู่ใต้ต้นไม้ต้นที่มันแอบยืนมองผมครับ จะเรียกว่าแอบก็ไม่ใช่เห็นซะโล่งเพื่อนผมที่อยู่ตรงโต๊ะม้าหินอ่อนก็ลอบมองมาเป็นระยะๆ
“เรื่องเดิมนั่นแหละ”
“อ้อ แล้วไง” ผมกอดอก
“นี่…มึงเลิกทำท่าทางแบบนี้ได้ไหม”
“ไม่” ผมทำท่าจะเดินกลับแต่แขนถูกรั้งไว้ แต่ผมสะบัดออก
“มีอะไรอีก”
“กูขอโทษ”
ผมยังนิ่ง
“ขอโทษจริงๆ” เสียงมันอ่อนลงแล้วเดินมาใกล้ผม “จะให้กูทำยังไงได้ ขอโทษที่วู่วามไม่ถามให้ดี”
ปึก! ผมปล่อยหมัดฮุกไปที่หน้าท้องของไอ้รุ่นพี่เปอร์
“ขอแค่นี้พอ แล้วก็อย่ามายุ่งกับกูอีก” พูดจบก็เดินกลับไปหาพวกไอ้วิคแต่แล้วเสียงตะโกนของคนที่กุมท้องทำให้ผมค้าง
“คงจะไม่ยุ่งไม่ได้หรอก เพราะกูคือพี่รหัสของมึง”
กึก หยุดทันที
“หา…………พี่รหัส!!”
“ใช่ มะ…มึงเป็นกรณีพิเศษที่เปิดเผยพี่รหัสได้เพราะจะไม่เสียเวลาตามเพื่อเป็นการขอโทษของกู ที่ทำร้ายมึง”
‘…..’
“กูคงจะแยกจากมึงไม่ได้”
“ไม่เอาโว๊ยยยยยย”

ตอนเย็น
“แหมๆได้เป็นน้องรหัสพี่เปอร์เนี่ยไม่เบานะ ไอติม” ช้างน้ำเริ่มอีกแล้วครับ ตอนนี้พวกเรา3คนมาเดินเที่ยวตลาดตอนกลางคืนครับ มาหาไรกินแก้เซ็งนิดหน่อย
“ว๊าย ที่คาดผมสีชมพูสวยจัง ไปกันเถอะวิคตอเรีย”
“เดี๋ยวฉันดูของกับแมรี่ก่อนนะ ติมไปก่อนเถอะ”
“ไม่บอกกูก็ไม่อยู่หรอก” ผมเดินเกาหัวแล้วเดินออกไปปล่อยให้สองสาวดูของไป อยากถามไอ้วิคตอเรียจริงๆว่าสรุปมึงเป็น….ใช่ไหม
ผมเดินไปที่ร้านชายสี่หมี่เกี๊ยวโชคดีที่คนยังไม่มากโต๊ะเลยเหลือเยอะ
หมี่เกี๊ยว1ที่ครับพี่ชาย ผมบอกเถ้าแก่ พอผมเรียกแบบนั้นแกก็ยิ้มแย้มแถมยังแอบลัดคิวให้ด้วย ปากผมดีครับเวลาอยากขออะไร
“กินให้เต็มที่เลยไอ้หนูฉันให้เยอะ”
“พี่ชายนี่ใจดีจริงๆเลยครับ”
“เอ็งนี่ปากใช้ได้ว่ะ ถ้ามากินอีกข้าจะแถมให้อีก ฮะๆๆ” แล้วเฮียแกก็ไปทำงานต่อ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
พรวดดด ผมที่กำลังกินถึงสำลักเพราจู่ๆชะนี เอ่อใครบางคนกรี๊ดแตกครับ
“ไอ้สัสมึงแย่งแฟนกูไปฟันแล้วทิ้งเหรอวะ!” เสียงตะโกนทำให้ผมหันไปมอง เสียงตะโกนอยู่ใกล้ๆร้านที่ผมกำลังกินกันอยู่ด้วย ทะเลาะที่ไหนไม่ไปมาขัดขวางความสุขกู!
“กูไม่ได้แย่งแต่แฟนมึงเสนอตัวเองต่างหาก”
“กรี๊ดๆๆๆ ทำไมพีมพูดกับเข็มแบบนี้”
แค่เสียงก็ว่าน่าจะใช่ แต่พอชะนีเอ๊ยผู้หญิงพูดจบกูรู้ทันที ไอ้พีมชัวร์!!
“มึงว่าไงนะไอ้พีมมึงว่าเข็มเหรอ ไอ้เลวเอ๊ย!”
“กูด่าด้วยซ้ำ ผู้หญิงแบบนี้มึงยังจะมาแก้แค้นให้อีกเหรอวะ”
“ผู้หญิงแบบเข็มทำไม อ๋อ….สู้อีตุ๊ดไม่ได้ล่ะสิ อีตุ๊ดที่ประกาศรักกันกลางโรงอาหารน่ะ ใช่ไหม!”
น่านนนนพาดพิงถึงกูอีก ผมวางตะเกียบลงงานมึงเจอกูแน่นอน
“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับใครทั้งนั้น พูดง่ายๆเธอเข้ามาหาฉันก่อน ไม่ได้มีพันธะอะไรต่อกัน”
“พีม! ตั้มช่วยเข็มด้วยนะ ต่อยมันเลยๆๆ”
“เดี๋ยว….เมื่อกี้ได้ข่าวว่าพาดพิงถึงกูเหรอวะ” ผมเดินไปยืนข้างไอ้พีม มันตกใจพอดูที่เห็นผม
“อีตุ๊ด”
“อ้าว…วอนตีนเหรอจ้ะ” ผมพูดสุภาพกับผู้หญิงแล้วนะ
“ตั้มนี่แหละอีตุ๊ดจัดการมันเลย”
ไอ้คนชื่อตั้มก็ทำตามที่ชะนีบอกทันทีแต่แล้วก่อนที่มันจะต่อยผม ก็เจอหมัดไอ้พีมไปซะก่อน
ปึก!
“คู่กรณีมึงคือกู”
“อูยยยย มะ…มึง” เจอไอ้พีมหมัดเดียวถึงกลับไปไม่เป็นเลยแถมยังล้มลงไปอีก อ่อนว่ะ….
“กรี๊ดดดดดด เพราะมึงอีตุ๊ด” น่านด่าผมอีก สรุปกูทำไรมึงยังวะ
เธอยังกรี๊ดๆๆ จะมาตบผมแต่……..ฮีโร่ผมมันเยอะจริง
“จะทำอะไรเพื่อนฉันยะ” แมรี่มาขวางไว้ครับ ที่คาดผมสีชมพูที่คุณเธอเล็งตั้งแต่ต้นบัดนี้อยู่บนหัวคุณเธอเรียบร้อย ส่วนวิคตอเรียก็ไม่แพ้กันติดกิ๊บสีแดงสด ทั้งสองคนตอนนี้กำลังยืนประจันหน้าต่อกรกับชะนี!
“ห้ามทำร้ายเพื่อนฉัน” วิคขาโหดพูด
ตอนนี้ 4 รุม 2 ครับ แล้วผมมาช่วยไอ้พีมทำไมวะ รู้สึกตงิดๆ
“พวกแกรุมเหรอ ฉันจะฟ้องพ่อ กรี๊ดๆๆ” แล้วเธอก็แว่ดๆแล้วรีบเดินออกไปส่วนผู้ชายที่นั่งอึนก็ลุกตาม
“ไม่แน่จริงนี่ยะ!”
“ถ้ามาหาเรื่องติมอีกแกเจอฉันแน่ยัยชะนี!”
สองคนนี้ไม่มีใครยอมกันเลย ผมเดินไปตบบ่าพวกมันประมาณว่าขอบใจ แต่สายตาของไอ้พีมทำให้ผมหันไปมอง
“ไม่ได้มาช่วยแต่มากู้หน้าตัวเองต่างหาก”
‘….’
“มองหน้าทำไม”
“เปล่าก็แค่คิดว่าต้องมองมึงใหม่ซะแล้ว”
“มองใหม่?แล้วกูคนเก่ามันเป็นยังไงไม่ทราบวะ”
“นั่นดิมึงคนเก่าเป็นไงวะ กูก็ไม่รู้ว่ะ”
“ว๊ายยย ใครอ่ะหล่อจัง แมรี่กรี๊ดกร๊าด”
“ก็ใครซะล่ะ เนี่ยพีมเคยเรียนม.ต้นที่เดียวกับฉันและติม”
“จริงเหรอ เพื่อนล่ะสิไม่เห็นบอกแมรี่เลยอ่ะ….ดีค่ะ พีมเราชื่อแมรี่นะ”
‘….’
“อะไรอ่า เขินเหรอ ไม่ต้องเขินนะ อ้อ เรายังโสดไม่ต้องกลัวว่าจะแย่งแฟนใคร” มึงพูดแดกดันมันเปล่าวะ
‘….’
“ไปเหอะว่าไอ้วิค ไอ้แมน ก๋วยเตี๋ยวกูอืดแล้ว”
“ต๊าย ตายเรียกแม่รี่สิแม่รี่!!”
“ไปไอ้แมน” ผมเดินนำหน้าพวกมันไม่สนใจสายตาของใครบางคนที่จับจ้องมา มีเสียงบ่นหงิงๆของผู้ฉิงที่ตามมาสองคน
“นั่งเลย ไอ้วิค ไอ้แมนสั่งมาแดกเร็วๆ”
แมรี่และวิคตอเรียนั่งลง แมรี่สะบัดบ็อบ(มันตัดผมหน้าม้าแถมสั้นเต่อ )
“ไอติมอ่ะเรียกแม่รี่สิชื่อแมนน่ะเก็บทิ้งไปแล้ว” น่านนี่ขนาดกูมั่วชื่อจริงๆของมึงนะเนี่ย
“เถ้าแก่สุดหล่อคะ หมี่เกี๊ยวสองค่า!!” ดูแมรี่มันสั่งเฮียแกยิ่งบ้าจี้อยู่สงสัยคงทำซะเต็มชาม