อารมณ์รัก อารมณ์ร้าย ตอนที่3

[มอคราม]

“ หน้าตาไปโดนอะไรมาน่ะปิง”  พี่โบว์ตื่นตะหนก



“เอ่อ มีเรื่องนิดหน่อยน่ะครับ”



“ ก็ปากแบบนี้ก็สมควรล่ะ”  ป้าหญิงเริ่มสอด



“พี่หญิงก็…เดี๋ยวพี่ทำแผลให้นะ”



“ไม่ต้องหรอกครับเลือดหยุดไหลแล้ว”



“หน้าตาน่ารักของปิงเสียหมดเลย ”  ผมอยากจะพูดจริงๆว่าผมมันน่ารักตรงไหน ก็แค่เด็กแว่นธรรมดาๆคนนึงอย่างที่ใครๆเรียกแต่ก็มีพี่โบว์ที่ชอบพูดแบบนี้จะเอ่ยท้วงแต่ก็ต้องปิดปากเพราะห่อบางอย่างที่พี่โบว์ยื่นให้



“ของฝากจ้ะ ตอบแทนที่ทำงานแทนพี่”



ผมเปิดดูเป็นกล่องเค้กขนาดกลาง



“พี่ซื้อเค้กช็อกโกแลตมาให้เห็นปิงชอบ”



“ขอบคุณพี่โบว์มากนะครับ”



แปะๆ..ๆ เสียงบางอย่างดังขึ้น  ก่อนที่ฝนจะเทลงมาอย่างหนักจนคนที่เดินอยู่ได้แต่วิ่งหนี เพราะฝนตกทั้งๆที่แดดยังจ้าอยู่



“ฝนตก! บ้าหรือไงใครเอาสายยางรดหลังคาร้านเปล่าเนี่ย!  ฝะ… ฝนตกได้ไงตอนนี้มันฤดูร้อนใช่ไหม” ป้าหญิงเริ่มสติแตก



คนในร้านได้แต่ยืนมองเพราะไม่รู้จะกลับบ้านกันยังไงจึงได้แต่ติดอยู่แบบนี้  ผมได้แต่ถอนหายใจป่านนี้ผ้าที่ซักเมื่อเช้าคงเปียกหมดแล้ว ถ้าโชคดีแม่เก็บให้คงดีไม่น้อย



“เฮ๊ยเร็วๆดิวะ ไอ้สัดเปียกหมดล่ะ”  เสียงตะโกนดังพร้อมๆกับเด็กผู้ชายในชุดนักเรียน3คนวิ่งเข้ามา และหนึ่งในนั้นก็มีหน้าคุ้นเคยสุดๆ



“นี่ขอผ้าหน่อยเปียกหมดแล้วเนี่ย ” ไอ้หมาบ้าพูดขณะก้มหัวขยี้ผมตัวเองที่ทำให้สาวๆป้าๆเคลิ้มไปกับความเซ็กซี่รวมทั้งอีกสองคนก็ไม่แพ้กัน



“ขอโทษนะคะที่ร้านไม่มีผ้าหรอกค่ะ” พี่โบว์บอก



มันหยุดขยี้ผมแล้วเงยหน้า  “อะไรวะ เมื่อวานบุหรี่ไม่มี วันนี้ไม่ผ้าให้อีกพนักงานบริการกันยังไง” คำพูดของมันทำให้ลูกค้าคนอื่นมอง …….แต่ไหนผู้หญิงคนนั้นบอกว่าหน้ามันมีรอยไงไม่เห็นจะมี



“มีแต่ผ้าเช็ดหน้าเอาไหม”  ผมยื่นผ้าเช็ดหน้าให้อย่างไม่เต็มใจ



มันหยิบไปแต่กลับปาออกไปข้างนอก



“พอดีมันสกปรกว่ะ ” 



ผมมองใบหน้ากวนประสาทของมัน



“ไอ้เชี่ยยย…..ดอจทำห่าอะไร ” คนตัวเล็กกว่าถาม



“หุบปากไปเลยไอ้ต๋อง  เฮ้ย! ไอ้ดินมึงไปเก็บให้มันทำไม”



ขณะที่ผมกำลังตกใจ มือของใครบางคนก็ยื่นผ้าเช็ดหน้าคืนมาให้  ร่างสูงมองผมนิ่งก่อนจะกลับไปหาเพื่อนอีกครั้งเมื่อคืนผ้าเช็ดหน้า



“พวกมึงสองคนพอๆกับไอ้ภาคและไอ้แมนเลย ไปสนใจมันทำไม ” 



“แล้วนายมีสิทธิ์อะไรมาปาผ้าเช็ดหน้าฉันทิ้ง”



“หุบปากไอ้เเว่น เรื่องเมื่อเช้ากูยังไม่ชำระเลยนะที่เอากระสอบมาฟาดกู เดี๋ยวซัดซะ ” มันทำท่าจะใช้หลังมือตบแต่เพื่อนมันสองคนรั้วไว้



พี่โบว์เห็นท่าไม่ดีเลยให้ผมเข้าไปในที่พักพนักงานแทนโดยให้ป้าหญิงเป็นทัพหน้าคอยรับศึก ซึ่งผมคิดว่าป้าแกคงชอบ



“ไอ้บ้าเอ๊ย”  ผมมองผ้าเช็ดหน้าลายหมีสีฟ้าที่เปียกชุ่มอุตส่าห์ให้ยังทำแบบนี้อีก ผมจับมุมปากที่เมื่อเช้าโดนมันต่อยแถมตอนเย็นยังอุตส่าห์ใจดีกับมัน แต่มันกลับทำแบบนี้



หลังจากนั้นไม่นานฝนก็หยุดตกลูกค้าทยอยออกจากร้านหนึ่งในนั้นมีไอ้หมาบ้าด้วยและมีบางส่วนเข้ามาซื้อของต่อ จนกระทั่งเวลาห้าทุ่มครึ่งผมก็กลับบ้านด้วยความเหนื่อยเเต่ดีที่พรุ่งนี้หยุดจะได้พักซักที เพราะผมทำงานเเค่พุธถึงศุกร์เท่านั้น พรุ่งนี้จึงเป็นวันหยุดของผม



“กลับมาช้านะ ” เสียงจากในบ้านทำให้ผมชะงักขณะถอดรองเท้า



“แม่…”



“เออ ก็ฉันน่ะสิ”



“ทำไมวันนี้แม่กลับไวจัง”



“ก็ฉันลาออกจากงานแล้ว ”



“ผมแทบไม่เชื่อหูตัวเอง”



“นี่แกทำหน้าตาแบบนี้หมายความว่าไง เมื่อก่อนแกแค่นให้ฉันออกจะตายมาวันนี้ตกใจอะไร  เเล้วหน้าตาไปโดนอะไรมา”



ผมจับปากตัวเองเเต่ก็ไม่ได้ตอบคำถาม  “ก็…ก็ไม่คิดว่าแม่จะออกจริงๆนี่ ”



“ก็คุณดำรงเข้าให้ออก เขาหึงที่ฉันต้องมาทำงานแบบนี้ ”



คนชื่อดำรงอีกเเล้วหรอ ผมนึกในใจทีลูกชายตัวเองพูดให้ออกตั้งนานจนตอนนี้ลืมไปแล้วว่าเคยพูดแต่ผู้ชายที่ชื่อดำรงพูดแป๊บเดียวก็ลาออก



“อ้อ พรุ่งนี้คุณดำรงเขาจะมารับแกกับฉันไปที่บ้านเขานะ”



ผมที่กำลังจะเดินขึ้นชั้นสองต้องหันกลับมาอีกครั้ง  “ ไปทำไมครับ”



“ไปดูบ้านไง  อีกไม่กี่วันอาจเข้าไปอยู่เลย”



“ไปอยู่เลย? แม่จะอยู่กับเขาหรอ”



“ใช่ แกก็ต้องไปด้วย”



ผมเบิกตากว้าง  “ทำไมผมต้องไปด้วยล่ะ ถ้าแม่กับเขารักกันจริง แม่ไปเถอะผมอยู่คนเดียวได้”



“ฉันประกาศขายบ้านนี้แล้ว”



ผมยืนนิ่งในหัวมันเคว้งพูดไม่ออก  ผมค่อยๆเดินขึ้นไปบนห้องนอนตัวเองแล้วล้มตัวนอนทั้งชุดนักเรียนรู้สึกหมดแรง   บ้านที่ผมอยู่มาตลอด16 ปี บ้านที่มีความทรงจำมากมายแต่ตอนนี้กำลังจะถูกขาย แล้วผมจะทำอะไรได้ นอกจากปล่อยมันไปแบบนี้



“ อึก!” ผมกำผ้าปูที่นอนแน่น รู้สึกเศร้าจนอยากจะร้องไห้แต่ว่าต่อมน้ำตาของผมมันเสียไปนานแล้ว คงยากที่จะบังคับให้มันไหลออกมา



++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


ปี๊นๆๆๆ “ เปิดประตูดิวะ ไอ้ยาม! ”   เสียงบีบแตรและกรนด่าดังมาจากร่างสูงที่คร่อมรถมอเตอร์ไซค์หรูคันใหญ่ จนยามที่สัปหงกรีบเปิดประตูให้



“ ขอโทษครับคุณหนู ” ยามรีบเปิดรั้วทันที



“ ถ้าแก…เอิ้ก…เปิดช้าอีกฉัน…จะ…จะไล่แก่ออก ” กลิ่นเหล้าหึ่งออกมาจากตัวคนพูด ก่อนจะขับเข้าไปในบ้านไม่รู้ว่าโชคดีหรือชำนาญที่กลับมาได้อย่างปลอดภัย



ดอจเดินเข้าไปในบ้าน เขาแทบจะล้มทั้งยืนหลายครั้งแต่ดีที่แม่บ้านมาพยุง



“ คุณหนูทำไมเมาแบบนี้ล่ะคะ ”



“ ป้าไม่ต้องมายุ่งกับโผมมม ”



“ ไอ้ดอจแกทำไมกลับบ้านดึกป่านนี้ฮะ รู้ไหมมันกี่โมงแล้ว  นี่แกกินเหล้ามาด้วยงั้นหรอ ”



“ ชิส์ พ่อสนใจผมด้วย ”



“ นี่ไอ้ดอจเลิกพล่ามแล้วไปนอน ”



“ ไม่ไปวันนี้จะต้องคุยยยยยกันให้รู้เรื่องไปเล้ยยย ” ดอจตะโกนเสียงดังจนหญิงวัยกลางคนที่นอนอยู่ในห้องลืมตาเพราะเสียงจากลูกชาย



“ ดอจกับมาแล้วหรอเอี้ยง ”



“ ค่ะคุณผู้หญิง ” เด็กรับใช้ที่ออกไปดูเหตุการณ์บอก



“ แล้วทำไมเสียงดังล่ะ  ทะเลาะกับคุณดำรงหรือ ”



“ เอ่อ…. ”



“ พาฉันไปที ”



“ แกเป็นไรฮะเมาแล้วพล่ามอะไร ”



“ ไม่ได้พล่ามผมแค่อยากรู้ ”  ร่างสูงเริ่มทรงตัวไม่อยู่และมีป้ายุคอยพยุง



“ แกอยากรู้อะไร ” ชายวัยกลางคนมองบุตรชายที่เมามายเพราะนานๆครั้งลูกชายจะดื่มและอาละวาดแบบนี้



“ เมื่อเย็นผู้หญิงที่อยู่ในรถกับพ่อคือใคร ” ดำรงอึ้งกับคำถามของลูกชายเช่นเดียวกับเหล่าคนใช้ที่ยืนอึ้ง



“ พูดมาสิ!! พูดมา!! ” ดอจตะโกนสุดเสียงพลางมองหน้าพ่อที่หักหลังเขาและแม่ ถ้าวันนี้ฝนไม่ตกจนเขาต้องไปหลบฝนเขาคงไม่เจอภาพบาดตาของชายหญิงคู่หนึ่งที่ขับรถผ่านเซเว่นไป  
ใช่!  ชายหญิงคนนั้น .......ก็คือพ่อของเขากับผู้หญิงอีกคน!



“ เกิดอะไรกันขึ้น ” เสียงนึงดังขึ้นทำให้ดอจที่ตะโกนหยุดเงียบแล้วเบิกตากว้างก่อนจะรีบเดินโซเซไปหาหญิงวัยกลางที่นั่งอยู่บนรถเข็น



“ มะ..เเม่ยังไม่หลับอีกเหรอครับ ”



“ ก็แม่ได้ยินเสียงลูก หน้าแดงแบบนี้ กลิ่นเหล้าก็หึ่ง ไปดื่มที่ไหนมา ”



“ แม่ครับ ”  ดอจกอดเอวมารดาแน่น



นางลูบหัวปลอบ “ไปอาบน้ำเถอะ จะได้สร่างเมา”


“ แม่…. ”



“ไปเถอะ”



ดอจหันมามองพ่อแล้วค่อยๆเดินขึ้นชั้นสองไปโดยมีป้ายุคอยพยุง



วิภามองใบหน้าสามีเเล้วเอ่ย  “ คุณมีอะไรจะพูดกับฉันไหม ”



“ พรุ่งนี้ผมจะพาปรางมาที่นี่อยากให้คุณรู้จัก ”



วิภานิ่งกับคำพูดสามี “ ปรางที่ว่าคือคนรักคุณงั้นสิ ”



“ ใช่ ”



คำตอบที่ยากจะรับวิภากระพริบตาถี่ๆเพื่อไม่ให้น้ำตาไหล ตนเข้าใจดีเพราะตั้งแต่ตนพิการเมื่อปีก่อน ตนจึงไม่สามารถที่จะให้ความสุขกับสามีได้ แต่เรื่องที่เหนือคาดหมายคือพาผู้หญิงคนใหม่มา



“ถ้าตาดอจไม่บอก คุณยังจะพามันมาไหม”



“ถึงดอจมันจะไม่รู้ ผมก็จะพามาอยู่เเล้ว ”



“งั้นคุณจะพามันมาโดยที่ไม่บอกอะไรเลยงั้นสิ  ฉันที่เป็นเมียหลวงไม่สำคัญเลยหรือไง..........แล้วมันจะมาอยู่ที่นี่ไหม ”  เธอพูดอย่างน้อยใจปนประชดในช่วงท้าย



ดำรงมองหน้าภรรยาก่อนจะพยักหน้าเบาๆ  “ ผมจะให้เขาและลูกมาอยู่นี่ ”



“ คุณดำรง! ” วิภาตะโกน  “ ฉันให้คุณไปเสพหาความสุขนอกบ้านได้แต่ไม่ใช่ให้พาผู้หญิงแถมมีลูกติดมาไว้ที่บ้าน เห็นหัวฉันบ้างสิ! ”



“ ผมรักเขาอยากอยู่ใกล้ๆ  ถ้าคุณเปิดใจก็ไม่มีปัญหาแล้ว ”



“ นี่คุณรักมันมากหรอ  คุณทำอะไรเกรงฉันเกรงใจลูกบ้าง ตาดอจแกจะรู้สึกยังไงแค่วันนี้แกรู้ก็เมาแบบนี้ถ้าวันที่คุณพาเมียน้อยมาแกจะเป็นแค่ไหน ”



“ มันก็อายุ18  มันน่าจะมีหัวคิด ”



“ นี่คุณจะพามันมาให้ได้เลยใช่ไหม ”



“ ใช่! แล้วคุณก็ไม่มีทางขวางผมได้เพราะนี่มันบ้านผม ” พูดจบดำรงก็เดินขึ้นไปชั้นสองปล่อยให้วิภานั่งร้องไห้อย่างเศร้าโศก สามีที่ใช้ชีวิตมาเกือบยี่สิปปีคราวนี้ถึงคราวแตกหัก



“ คุณผู้หญิงอย่างร้องไห้เลยนะคะ ”  เอี้ยงปลอบ



“ ฮึกๆๆ คุณทำแบบนี้ไม่ได้นะคุณดำรง ฮือๆๆ ”


++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++


น้ำจากฝักบัวไหลลงมาโดนร่างกำยำที่ตอนนี้เอาแต่ชกกำแพงจนมือมีเเต่เลือด เลือดสีแดงเปรอะผนังห้องน้ำแต่ร่างสูงก็ยังไม่เลิกชก



“ โถ่เอ๊ยเอ๊ย  ทำไม ทำไม ทำไม!! ”   ปึก!  น้ำจากฝักบัวไหลมาเต็มใบหน้าหล่อ ที่ตอนนี้เขาไม่แน่ใจว่ามันคือน้ำหรือน้ำตากันแน่  
เขาเสียใจไม่คิดว่าพ่อที่แม่รักนักหนาจะนอกใจแม่แล้วมีผู้หญิงอื่นแบบนี้



เขาจะไม่ยอม!  ไม่ยอมเด็ดขาด!

[น้ำไหล]

ขออนุญาตติเล็กน้อยนะคะ
เครื่องหมายคำพูดอยู่ผิดประโยคประปราย
จบ #แค่เนี้ย?

กะแล้วว่า.......... #กลิ่นมาม่าหอมฟุ้ง~~
ปกติดอจก็เกลียดปิงจะตายอยู่แล้ว ตอนหน้านี่คงบ้านแตก -_-;;

[มอคราม]

ขออนุญาตติเล็กน้อยนะคะ
เครื่องหมายคำพูดอยู่ผิดประโยคประปราย
จบ #แค่เนี้ย?

กะแล้วว่า.......... #กลิ่นมาม่าหอมฟุ้ง~~
ปกติดอจก็เกลียดปิงจะตายอยู่แล้ว ตอนหน้านี่คงบ้านแตก -_-;;

ขอบคุณค่ะที่บอก เดี๋ยวนี้สมองมึน @_@

[เลื่อมประภัสสร]

เอาจริงคนที่น่าโดนตบที่สุดคือพ่อ ฮึ้ยยยย
แล้วดอจกับปิงคู่นี้จะฆ่ากันตายเลยไหมละนั้น 
ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวอะไรด้วย แต่ดูท่าจะรับเคราะห์เต็มๆ นะปิง

[Freezea]

เฮือก เรื่องนี้ดูท่าจะดราม่าหนักสินะคะคุณมอคราม
แอบกลัวแทนปิง ดอจก็ดูโหดซะ
ถ้าเป็นเซ่เจอตาบ้าแบบนี้นอกจากจะเอากระสอบ (ที่ยัดพจนานุกรมราชบัณฑิตไว้) ฟาดแล้วยังจะแถมถีบให้ด้วย

[หงชาด]

ตาดำรงนี่แก่ซะเปล่า ทำอะไรไม่รู้จักคิด -*-

[wazabikung]

ปูเสื่อรอกินมาม่า เอ๊ะ!ไม่ๆๆ ตามไปกินมาม่าตอนต่อไป

ปล.มีพิมพ์ตกไปบ้างนะคะ

[13cotton13]

ดราม่าชัดๆ

งานนี้สงสัยน้องปิงจะเจอศึกหนักนะเนี่ยยยย

[Sier]

พล็อตตอนนี้คุ้นๆมากเลยคะ เมียหลวง เมียน้อย ลูกติด
แต่ก็ยังตาม!!!

รีบกดอ่านตอนต่อไป